Jason Anick (viool) en Jason Yeager (piano) leerden elkaar kennen als tieners tijdens jamsessies in Boston. Tegenwoordig geven ze beiden les aan het Berklee College of Music in Boston. Anick bracht zeven albums uit onder eigen naam en werkte mee aan zo’n 25 van anderen, Yeager bracht acht albums uit onder eigen naam en zo’n 30 met anderen. Hun duo debuut “United” kwam uit in 2017, dit is hun tweede album als duo. De rest van de bezetting bestaat uit Jason Palmer (trompet), Billy Buss (trompet en flugelhorn), Edmar Colón (tenorsaxofoon), Naseem Alatrash (cello), Greg Loughman (contrabas) en Mike Connors (drums). Dat lijkt op een grote bezetting maar Jason Palmer en Edmar Colón zijn ieder maar op één nummer te horen en Naseem Alatrash op twee. De meeste nummers zijn geschreven door Anick en Yeager, verder horen we “Lost” van Wayne Shorter en “Raindrop” Prelude Op. 28, No 15 van Chopin.

Het album opent met “Futures Past”, een kundig in elkaar gestoken compositie met een fraaie solo van Billy Buss, het samenspel van viool en trompet klinkt opmerkelijk intrigerend. In “Nearness of Now” heeft Billy de trompet ingeruild voor de flugelhorn, het vioolspel van Anick heeft niets van doen met klassieke muziek noch met de muziek van Grapelli, hij speelt jazz maar dan op een viool. In de prelude van Chopin met een duet van Anick en Buss en sfeervol pianospel komt er natuurlijk wel een klassieke gelaagdheid voorbij maar het spreekt me meer aan dan het origineel, ik ben niet zo’n Chopin liefhebber, maar dit behoort tot een van de toppers op het album.

In “Persecution” is het swingen geblazen, vooral de virtuositeit van Anick is adembenemend, die van Yeager trouwens ook. In “Lost” van Shorter horen we Colón op tenorsax en dat klinkt niet verkeerd, een geweldige compositie zoals alles van Shorter. “Al Apocalypse” van Yeager is een intrigerend nummer met een opgejaagd tempo en Yeager op piano en synthesizer, spannend ! Het titelnummer is de afsluiter van dit geslaagde album met heerlijk in het oor liggende muziek, hier horen we Jason Parker met een spetterende solo, een fraai besluit !

Jan van Leersum.